---

---

دانلود مقاله کامل
آیا تاکنون اتوبوس های برقی و هیبریدی توانسته اند رشد و ترقی داشته باشند.

اتوبوس های برقی و هیبریدی می توانند حمل و نقل عمومی آینده باشند. اما امروزه نسبت به مشابه دیزلی خود پرهزینه تر هستند. از این رو پیاده سازی آنها نیازمند اعطای سوبسیت به اپراتورهای خصوصی و یا تحت حمایت قراردادن هزینه های بالای اپراتورهای عمومی می باشد. در حال حاضر جایگزین های موثر بسیاری برای کاهش گازهای گلخانه ای و انتشار محلی آنها وجود دارد. جلوگیری از انتشار این گازها بیشتر متاثر از مردم می باشد که از خودروی شخصی خود استفاده نکنند.

برای مثال رفت و آمد یک شهروند مکزیکی در اینکه تصمیم بگیرد هرروز صبح با خودروی شخصی به محل کار خود برود یا با اتوبوس، بررسی شده است. در صورتی که با خودروی شخصی برود 8 کیلوگرم CO2 تولید خواهد کرد در حالیکه اگر با اتوبوس دیزلی تردد کند این مقدار 1.5 کیلوگرم خواهد بود. با انتخابی مناسب و سبز یک شهروند 6.5 کیلوگرم CO2 کمتر تولید خواهد نمود. با اتوبوس هیبریدی همان میزان تردد 0.5 کیلوگرن CO2 را منتشر خواهد نمود و با اتوبوس برقی این میزان صفر خواهد بود.

کاهش این مقدار به مقادیر کمتر با ارزش خواهد یود ولی در مقایسه با کاهش انتشاری که با تغییر رویه از خودروی شخصی به اتوبوس عمومی ایجاد خواهد شد، بسیار کم رنگ خواهد بود. اگر به جای بررسی جزئی، کل سیستم را بررسی کنیم، تکنولوژی بالقوه برای کاهش انتشار این گازها همچنان کمتر از رویه تردد می باشد. این یعنی بایستی بیشتر بر روی ایجاد انگیزه برای رانندگان به جهت کنار گذاشتن خودرو های شخصی و استفاده از حمل و نقل عمومی تمرکز نمود. وقتی یک سیستم اتوبوسرانی با مسیرهای منحصر به فرد بازگشایی می شود تنها 1 تا 5 درصد از مسافرین، جدید هستند که عادت به رانندگی با خودروی شخصی داشته و یک تصمیم آگاهانه به جهت تغییر گرفته اند. این نسبت می تواند به 10 تا 15درصد افزایش پیدا کند در صورتی که مداخلات جانبی درستی چون ارائه زیرساخت های غیرموتوری، بهبود دسترسی و کیفیت خدمات ایجاد شود.

خبر بد اینکه تکنولوژی های هیبریدی و برقی به جهت قیمت باتری ها هنوز مقرون به صرفه نمی باشند.

دراینجا هزینه تکنولوژی های هیبریدی و برقی در مقابل دیزلی در طول عمر یک اتوبوس مقایسه شده است:

1-     هزینه های خرید: در اتوبوس های هیبریدی 60% و در اتوبوس های برقی 100% بیشتر است.

2-     هزینه های عملیاتی وسیله نقلیه: هزینه سوخت 40% کل هزینه های طول عمر اتوبوس های دیزلی است با این فرض در اتوبوس های هیبریدی تا 15% و در اتوبوس های برقی تا 40% هزینه ها کاهش پیدا خواهدکرد.

3-     جایگزینی باتری: باتری ها معمولاً بایستی بعد از 6 تا 8 سال تعویض گردند، در حالیکه عمر اتوبوس 10 تا 12 سال خواهد بود. این یعنی باتری ها بایستی حداقل یک بار در طول عمر یک اتوبوس تعویض گردد. جایگزینی باتری در اتوبوس های هیبریدی 15% و در اتوبوس های برقی 50% از هزینه را ارائه می دهد. نتیجه اینکه هزینه های اتوبوس های هیبریدی سوبسیتی 100 تا 250 دلار آمریکا در هر تن کاهش CO2 و در اتوبوس های برقی تا 750 دلار آمریکا خواهد بود.

خبر خوب اینکه هزینه باتری ها در حال کاهش است.

قیمت باتری ها بایستی 26% نزول پیدا کند تا کاهش انتشار، به میزانی که توجیه سوبسیدی داشته باشد، موثر باشد. برای اینکه اتوبوس های هیبریدی از لحاظ تجاری مناسب رشد و ترقی باشند، هزینه های آن بایستی تا 45% کاهش پیدا کند. این موارد برای اتوبوس های برقی به ترتیب 75% و 90% خواهد بود.

اگرچه هنوز فاصله زیادی با 90% کاهش قیمت مورد نیاز در اتوبوس های برقی داریم، 45% کاهش در دسترس می باشد. در 10 سال اخیر، هزینه های باتری تا 90% نزول کرده است. اگرچه این کاهش در هزینه ها در حال کند شدن است، پیش بینی ها نشان می دهد که به احتمال زیاد رسیدن به این کاهش در قیمت ها در سال های بین 2020 تا 2025 مقدور خواهد بود.

با این وجود آیا نباید از توسعه این تکنولوژی ها حمایت شود؟

حمایت از تکنولوژی های هیبریدی و برقی می تواند باعث تقویت ظرفیت صنعتی و کاهش قیمت در باتری ها شود. این عمل در کشورهایی که حمل و نقل انبوه با اپراتورهای دولتی و عمومی و صنایع اتوبوسرانی ملی ارائه می شود، تحقق پذیرتر خواهد بود. برعکس، در کشورهایی که از لحاظ مالی در توسعه محدود هستند و اپراتورهای خصوصی ارائه دهنده می باشند، پیش بردن این تکنولوژی ها می تواند در زمان کم هم به بودجه دولتی و هم به پایداری سیستم های حمل و نقل صدمه بزند. درشکل 1 توزیع اتوبوس های برقی که با باتری کار می کنند و ناوگان اتوبوس هیبریدی در دنیا نشان داده شده است.

شکل 1: توزیع اتوبوس های برقی که با باتری کار می کنند (آبی رنگ) و ناوگان اتوبوس هیبریدی (نارنجی رنگ) در دنیا.

جمع بندی و نتیجه گیری

بررسی ها و مقایسه ها نشان می دهد اتوبوس های برقی و به طور کلی حمل و نقل برقی یا وجود تاثیرات مثبتی که بر سلامت محیط زیست خواهد داشت ولی تا امروز نتوانسته با همتای دیزلی خود رقابت کند و این تنها به علت هزینه بالا و مقرون به صرفه نبودن آنها می باشد. همانطور که در این مقاله به آن اشاره شده است شاید در دهه آینده با پیشرفت تکنولوژی بتوان اتوبوس های برقی را تماماً با ناوگان سنتی تعویض و توسعه نمود.